Weerstandsdraad is draad bedoeld voor het maken van elektrische weerstanden (die worden gebruikt om de hoeveelheid stroom in een circuit te regelen). Het is beter als de gebruikte legering een hoge soortelijke weerstand heeft, omdat dan een kortere draad gebruikt kan worden. In veel situaties is de stabiliteit van de weerstand van primair belang, en dus spelen de temperatuurcoëfficiënt van de weerstand en de corrosieweerstand van de legering een grote rol bij de materiaalkeuze.

Wanneer weerstandsdraad wordt gebruikt voor verwarmingselementen (in elektrische kachels, broodroosters en dergelijke), is een hoge weerstand en oxidatieweerstand belangrijk.

Soms wordt de weerstandsdraad geïsoleerd met keramisch poeder en omhuld met een buis van een andere legering. Dergelijke verwarmingselementen worden gebruikt in elektrische ovens en boilers, en in gespecialiseerde vormen voor kookplaten.
Staalkabel bestaat uit verschillende strengen metaaldraad die in een spiraal zijn gedraaid en zo een samengesteld “touw” vormen, in een patroon dat bekend staat als “gelegd touw”. Staalkabel met een grotere diameter bestaat uit meerdere strengen van dergelijk gelegd touw in een patroon dat bekend staat als "kabelgelegd”.

Staaldraden voor staalkabels zijn normaal gesproken gemaakt van niet-gelegeerd koolstofstaal met een koolstofgehalte van 0,4 tot 0,95%. Door de zeer hoge sterkte van de kabeldraden kunnen staalkabels grote trekkrachten opnemen en over schijven met relatief kleine diameters lopen.

Bij de zogenaamde cross lay strengen kruisen de draden van de verschillende lagen elkaar. Bij de meest gebruikte parallelle strengen is de leglengte van alle draadlagen gelijk en zijn de draden van twee op elkaar geplaatste lagen evenwijdig, wat resulteert in lineair contact. De draad van de buitenste laag wordt ondersteund door twee draden van de binnenste laag. Deze draden zijn buren over de gehele lengte van de streng. Parallelle strengen worden in één bewerking gemaakt. Het uithoudingsvermogen van staalkabels met dit soort strengen is altijd veel groter dan die van kabels met kruislingse strengen (die zelden worden gebruikt). Parallelle strengen met twee draadlagen hebben de constructie Filler, Seale of Warrington.

In principe zijn spiraalkabels ronde strengen, omdat ze bestaan ​​uit een samenstel van lagen draden die spiraalvormig over een midden zijn gelegd, waarbij ten minste één laag draden in de tegenovergestelde richting is gelegd als die van de buitenste laag. Spiraalkabels kunnen zo worden gedimensioneerd dat ze niet-roterend zijn, wat betekent dat onder spanning het touwkoppel vrijwel nul is. Het open spiraaltouw bestaat uitsluitend uit ronde draden. De halfgesloten spiraalkabel en de volledig vergrendelde spiraalkabel hebben altijd een midden bestaande uit ronde draden. De vergrendelde spiraalkabels hebben één of meer buitenlagen van profieldraden. Ze hebben het voordeel dat hun constructie het binnendringen van vuil en water in hoge mate verhindert en bovendien beschermt tegen verlies van smeermiddel. Bovendien hebben ze nog een heel belangrijk voordeel, omdat de uiteinden van een gebroken buitendraad het touw niet kunnen verlaten als het de juiste afmetingen heeft.
Gevlochten draad bestaat uit een aantal kleine draden die samengebundeld of gewikkeld zijn om een ​​grotere geleider te vormen. Gevlochten draad is flexibeler dan massieve draad met hetzelfde totale dwarsdoorsnedeoppervlak. Gevlochten draad wordt gebruikt wanneer een hogere weerstand tegen metaalmoeheid vereist is. Dergelijke situaties omvatten verbindingen tussen printplaten in apparaten met meerdere printplaten, waarbij de stijfheid van massieve draad te veel spanning zou veroorzaken als gevolg van beweging tijdens montage of onderhoud; Wisselstroomsnoeren voor apparaten; Kabels voor muziekinstrumenten; Computermuiskabels; laselektrodekabels; besturingskabels die bewegende machineonderdelen verbinden; kabels voor mijnbouwmachines; sleepmachinekabels; en talloze anderen.